Hiç kimsenin kazançlı çıkamayacağı bir tartışmaya dahil olursanız ne yaparsınız? Karşı tarafın fikrini hiçbir zaman değiştiremeyeceğiniz, onun da sizin fikrinizi değiştiremeyeceği aşikârdır. Bu beyin düellosunu sürdürürseniz birbirinizin duygularım zedeler ve ilişkilerinize onarılmayacak zararlar verecek şeyler söylersiniz. Bir Rus atasözü şöyle der: “Ağzınızdan çıkan söz uçar gider, onu bir daha yakalayamazsınız.”

Birisi şikâyet etmeye başladığında ne yaparsınız? Almak istedikleri şeyi almak istedikleri zamanda niçin alamamış olduklarını açıklamaya mı çalışırsınız? Bu yaygın bir tepkidir. Ne yazık ki, genellikle şikâyetçiyi yumuşatmak yerine daha da tahrik eder. Niçin? Açıklamalar gerekçe gibi algılanır. Şikâyetçi sizden hesap sormasının mümkün olmadığını görünce daha da öfkelenir.

Mutsuz bir insan size içini dökmeye başlarsa ne yapar mısınız? Onu rahatlatmaya mı çalışırsınız? Yoksa takmayıp işim var sonra konuşsak olur mu? Dersiniz. Ama, “O kadar da kötü olamaz” ya da “Gel bir de iyi tarafından bak” gibi iyi niyetli sözlerin kendini kötü hisseden birisini yüreklendirmekten çok felce uğratacağını bilmiyor olmayabilirsiniz. Mantık yürütme denemeleri - “İlk seferinde mükemmel yapmayı bekleyemezsin” ya da “Yarın kendini daha iyi hissedeceksin” - sadece acıyı daha da pekiştirir, insanların bir derdi olduğunda, aradıkları çözüm değil sempatidir.

Size sorulmasından nefret ettiğiniz bir soru var mı?

Hiç kimsenin kazançlı çıkamayacağı bir tartışmaya dahil olursanız ne yaparsınız? Karşı tarafın fikrini hiçbir zaman değiştiremeyeceğiniz, onun da sizin fikrinizi değiştiremeyeceği aşikârdır. Bu beyin düellosunu sürdürürseniz birbirinizin duygularım zedeler ve ilişkilerinize onarılmayacak zararlar verecek şeyler söylersiniz. Bir Rus atasözü şöyle der: “Ağzınızdan çıkan söz uçar gider, onu bir daha yakalayamazsınız.”

Birisi şikâyet etmeye başladığında ne yaparsınız? Almak istedikleri şeyi almak istedikleri zamanda niçin alamamış olduklarını açıklamaya mı çalışırsınız? Bu yaygın bir tepkidir. Ne yazık ki, genellikle şikâyetçiyi yumuşatmak yerine daha da tahrik eder. Niçin? Açıklamalar gerekçe gibi algılanır. Şikâyetçi sizden hesap sormasının mümkün olmadığını görünce daha da öfkelenir.

Mutsuz bir insan size içini dökmeye başlarsa ne yapar mısınız? Onu rahatlatmaya mı çalışırsınız? Yoksa takmayıp işim var sonra konuşsak olur mu? Dersiniz. Ama, “O kadar da kötü olamaz” ya da “Gel bir de iyi tarafından bak” gibi iyi niyetli sözlerin kendini kötü hisseden birisini yüreklendirmekten çok felce uğratacağını bilmiyor olmayabilirsiniz. Mantık yürütme denemeleri - “İlk seferinde mükemmel yapmayı bekleyemezsin” ya da “Yarın kendini daha iyi hissedeceksin” - sadece acıyı daha da pekiştirir, insanların bir derdi olduğunda, aradıkları çözüm değil sempatidir.

Size sorulmasından nefret ettiğiniz bir soru var mı?